Nyasa

  " ಕೆಡಿಸುವವನು ನೀನೆ, ಇಡಿಸುವವನು ನೀನೆ, ಕೊಡಿಸುವವನು ನೀನೆ, ಹಿಡಿಸುವವನು ನೀನೇ"* ಕೊಡಿಸುವದು, ಕೆಡಿಸುವದು, ಇಡಿಸುವದು, ಹೀಡಿಸುವದು ಈ ನಾಲಕು ಬಿಟ್ಟು ಮತ್ತೊಂದಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲವೂ ಈ ನಾಲಕರಲ್ಲೇ.  ಯಾವುದೇ ಪದಾರ್ಥಗಳಾಗಿದ್ದರೂ ಈ ನಾಲಕರಲ್ಲೇ ಇರಬೇಕು. ಈ ನಾಲಕನ್ನೂ ನನ್ನಿಂದ ಪಡೆಯಲಾಗುವದಿಲ್ಲ. ಅದು ನನಗೆ ಅನುಭವ ಸಿದ್ಧ. "ನೀನೇ ಕೊಡಬೇಕು ನಿನ್ನಿಂದಲೇ ಆಗುವದು ನಿನ್ನಿಂದಲೇ ಸಿಗುವದು" ಎಂದು ಗೋಪಾಲದಾಸರ ಮಾತು.  ಹಣ ಹೊನ್ನು ಜ್ಙಾನ ಪ್ರೀತಿ ಸ್ನೇಹ ಹೊಲ ಮನೆ ಜನ್ಮ ಗುರು ದೇವರು ಏನೇ ಇದ್ದರೂ  ಇನ್ನೊಬ್ಬರು ಕೊಟ್ಟರೇ ಉಂಟು. ಅದು ನನ್ನಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲ. ನಾನು ಪಡೆಯಬೇಕು ಎಂದರೂ ಇನ್ನೊಬ್ಬರೇ ಕೊಡಬೇಕು. ನಾನು ಪಡೆದಿದ್ದೇನೇ ಎಂದರೆ ಇನ್ನೊಬ್ಬರಿಂದಲೇ ಇದು ಸತ್ಯ.  ಯೋಗ್ಯವಾದ ಪದಾರ್ಥಗಳನ್ನು ಕೊಡಬೇಕು. ಅದೂ ಇನ್ನೊಬ್ಬರಿಂದಲೇ ಕೊಡಿಸಬೇಕು.  ಹಿತವಾದದ್ದನ್ನು ಇಡಬೇಕು. ಪಡೆದವುಗಳನ್ನು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಎನ್ನಿಂದ ಹಿಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು.  ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ನಾನು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಪಡೆಯಲಾರೆ. ಎನಗೆ ಯಾವದು ಯೋಗ್ಯ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ. ಹಿತ ಯಾವದು ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಯಾವದನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಯಾವದನ್ನು ಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೂ ಅದೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಈ ಅವಸ್ಥೆ ಎನ್ನದು. ಹೇ ದಯಾನಿಧೆ !!! ಯಾವದು ಯೋಗ್ಯವಾಗಿದೆ, ನನಗೆ ಯಾವದು ಹಿತ ಅದನ್ನು ನೆಲೆ ಊರುವಂತೆ ಮಾಡಿ ಎನ್ನಲ್ಲಿ ಇಡಿಸು. ಆ ಪದಾರ್ಥಗಳನ್ನೇ ಎನ್ನವರಲ್ಲಿ ಪ್ರೇರಿಸಿ ಅವರ ಮುಖ...

  *ಹತ್ತಿರ ಬಂದವರಿಗೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಸುರಿಸು, ದೂರ ಹೋದವರಿಗೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹರಿಸು* "ಪರೋಪಕಾರಾರ್ಥಮಿದಂ ಶರೀರಮ್" ಈ ನಮ್ಮ ಶರೀರ ಪರೋಪಕಾರಕ್ಕಾಗಿ. ಪರೋಪಕಾರ ಜೀವನದ ಅನೇಕ ಧ್ಯೇಯಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು.  "ಪರೋಪಕಾರಃ ಪುಣ್ಯಾಯ" *ಪರೋಪಕಾರ ಇರುವದೇ ಮಹಾ ಪುಣ್ಯಕ್ಕಾಗಿ. ಪರೋಪಕಾರ ಅತೀಶ್ರೇಷ್ಠ ಸಾಧನೆ.  ಪುಣ್ಯ ಪಾಪಗಳ ಬಂಧ ಇಲ್ಲ. ಸ್ವಾರ್ಥ ಶೂನ್ಯ. ಯಾವ ಕೊರತೆಗಳೂ ಇಲ್ಲ. ಹಾಗಿದ್ದರೂ ನಿರಂತರ ಅನಂತಾನಂತ ಉಪಕಾರದಲ್ಲಿ ತೊಡಗುವ ನಮ್ಮ ಸ್ವಾಮಿ ಶ್ರೀಹರಿ. ಇದು ಅವನ ಕಾರುಣ್ಯ.  ಹಾಗೆಯೇ ದೆವತೆಗಳು, ಋಷಿಗಳು, ಮುನಿಗಳು, ಎಲ್ಲರೂ ತಮ್ಮ ನಂಬಿದ ಜನರಿಗೆ ಸಾಧ್ಯವಿರುವಷ್ಟು ಉಪಕಾರವನ್ನೇ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಉಪಕಾರ ಮಾಡುವದೇ ಅವರ ಉಸಿರು.  ಇಂದು ನಮ್ಮ ಪರಮ ಗುರುಗಳ ಜೀವನದಲ್ಲೂ ಅನೇಕ ನಿದರ್ಶನಗಳನ್ನು ಕೇಳುತ್ತೇವೆ. "ಜ್ಙಾನಕಾಗಿ ಅವರ ಶಿರವು, ದಾನಕಾಗಿ ಅವರ ಕರವು, ದಯೆಗಾಗಿ ಅವರ ದೃಷ್ಟಿಯು" ಎಂದು. ಹೀಗೆ ಸಜ್ಜನರ ಸಾತ್ವಿಕರ ಒಂದು ಧ್ಯೇಯ ಸಾಧ್ಯವಿರುವಷ್ಟು ಉಪಕಾರ ಮಾಡುವದೇ.  ನಮ್ಮವರಾಗಿ ನಮ್ಮ ಹತ್ತಿರ ಇದ್ದರಂತೂ ಉಪಕಾರ ಮಾಡುವದೇ. ಮಾತಿನಿಂದ , ಹಣದಿಂದ, ಜ್ಙಾನದಿಂದ, ಧರ್ಮದಿಂದ, ಧೈರ್ಯ ಹೇಳಿ, ಇತ್ಯಾದಿ ಇತ್ಯಾದಿ..  ನಮ್ಮವನಾದ ವ್ಯಕ್ತಿ ಕಾರಣಾಂತರಗಳಿಂದ ದೂರಾದರೂ ಅವನಿಗೆ *ಎಲ್ಲ ರೀತಿಯಿಂದ ಒಳ್ಳೆಯದಾಗಲಿ* ಎಂದಾದರೂ ಹರಿಸುವದೇ. ಹಾಗಾದಾಗ ಮಾತ್ರ ಅವನು ಸಜ್ಜನ. ಗುರು- ಶಿಷ್ಯ. ಶಿಷ್ಯ ಮಹಾ ಗುರು ಭಕ್ತ. ನಿರಂತರ...

  *ಓ ಸುಲಭನೇ !!!! ನಿನ್ನಷ್ಟು ಸುಲಭರು ಯಾರು ಇರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ ಅಲ್ವೇ....* ಹಿತವಾದದ್ದು ಒಳಿತಾದದ್ದು ಅಂತ ಏನಿದೆ ಅದು ಎಂದಿಗೂ ದುರ್ಲಭವೇ. ಅಹಿತವಾದದ್ದು ಕೆಟ್ಟದ್ದು ಅಂತ ಏನೇನಿದೆ ಅದೆಲ್ಲವೂ ಅತ್ಯಂತ ಸುಲಭವೇ.  ಅಂತೆಯೇ ಧರ್ಮ ಅತ್ಯಂತ ದುರ್ಲಭ. ಸತ್ಯ ದುರ್ಲಭ. ದಯೆ ಕ್ಷಮೆ ದುರ್ಲಭವೇ. ಸಹನೆ ಅತೀ ದುರ್ಲಭ. ಜ್ಙಾನ ಇದುವೂ ದುರ್ಲಭವೇ. ಅಧರ್ಮ, ಅಜ್ಙಾನ, ದ್ವೇಶ, ಮಾತ್ಸರ್ಯ, ಮೊದಲಾದ ಎಲ್ಲವೂ ಅತ್ಯಂತ ಸುಲಭವೇ ಆಗಿದೆ ಇಂದಿನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ..... ಇಂದಿನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಯುವಕರಿಗೆ ಓದು ದುರ್ಲಭ, ಕೆಲಸ ದುರ್ಲಭ, ಧರ್ಮ ದುರ್ಲಭ, ಮದುವೆ ದುರ್ಲಭ, ಸೌಖ್ಯ ದುರ್ಲಭ, ಹಣ ದುರ್ಲಭ, ಪ್ರತಿಷ್ಠೆ ಕೀರ್ತಿಗಳೂ ದುರ್ಲಭ,  ಶಾಂತಿ ಸಮಾಧಾನ ದುರ್ಲಭ, ಸಂಧ್ಯಾವಂದನೆ ಪೂಜೆ ಮಹಾದುರ್ಲಭ, ಪಾಠ ಉಪನ್ಯಾಸಗಳಂತೂ ಹೇಳತೀರದಷ್ಟು ದುರ್ಲಭ. ಹೀಗೆ ಇಂದಿನ ಯುವಕರು ಪಡೆಯಬೇಕಾದದ್ದು ಏನೇನಿದೆ ಅದೆಲ್ಲವೂ ದುರ್ಲಭವೇ ಆಗಿದೆ. ಉತ್ತಮ ಸ್ನೇಹಿತರು ಸಿಗುವದು ದುರ್ಲಭ. ಸ್ನೇಹ ಬೆಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವದು ಇನ್ನೂ ದುರ್ಲಭ. ಸ್ನೇಹ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವದಂತೂ ಮಹಾ ದುರ್ಲಭ. ಇದೇರೀತಿ ಬಂಧುಗಳು, ಕುಲ, ಸಮಾಜ, ಕುಲ ಗುರುಗಳು, ಆಪ್ತರು, ಹಿತೈಷಿಗಳು, ಮಾರ್ಗದರ್ಶಕರು, ಪ್ರತಿಯೊಂದೂ ದುರ್ಲಭವೇ..... *ಕೆಟ್ಟದ್ದನ್ನು ಹೇಳುವವರು ನೂರು ಜನರು ಸಿಗಬಹುದು, ಸಿಕ್ಕೇ ಸಿಗುತ್ತಾರೆ. ಒಳಿತನ್ನು ಹೇಳುವವರು ಸಿಗಲ್ಲ. ಸಿಕ್ಕರೂ ಮಾತು ಕೇಳಲು‌ ಮನಸ್ಸೇ ಆಗಲ್ಲ.... ಅನಾಯಾ...

 *ದೃಷ್ಟಿಕೋನ ಸ್ವಲ್ಪ ಬದಲಾಯಿಸಿ ನೋಡೋಣ....... ನಮ್ಮ ದೃಷ್ಟಿ ಎಂದಿಗೂ ನಮ್ಮ ಮೂಗಿನ ನೇರವೇ. ಈ ದೃಷ್ಟಿಯನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸಿಕೊಂಡಾಗ ಕಾಣುವದು ಭವ್ಯ ಮತ್ತು ಅದ್ಭುತವೇ ಆಗಿರುತ್ತದೆ.  ಒಬ್ಬ ಮನುಷ್ಯರನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ಅವನೇನು ಮಹಾ !! ಎಂಬ ಭಾವನೆ ಸಹಜವಾಗಿ ಚಿಮ್ಮುತ್ತದೆ. ಯಾಕೆ ಅಂದರೆ "ನಾನು ಮಹಾನ್ ಅಲ್ಲ, ನನ್ನಲ್ಲಿ ದೋಷಗಳು ತುಂಬಿವೆ, ನನ್ನ ದೃಷ್ಟಿ ನನ್ನ ಮೂಗಿನ ನೇರ, ಹಾಗಾಗಿ ಅವರಲ್ಲಿಯೂ ದೋಷಗಳೇ ಕಾಣುವದು, ದೋಷಗಳೇ ಕಂಡಾಗ ಅವರೇನು ಮಹಾ !!" ಎಂಬ ಉದ್ಗಾರ ಸಹಜ.  ಆದರೆ ನಮ್ಮ ದೃಷ್ಟಿಕೋನ ತುಸು ಬದಲಾದಾಗ *ಅವರೇ ಮಹಾ  !!*  ಎಂಬುವದು ಸುಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ.  ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಕಥೆ....  ತಾಯಿ ತನ್ನ ಒಂದು ಬಟ್ಟೆಯಮೇಲೆ ಕೈ ಕಸೂತಿ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾ ಇರುತ್ತಾಳೆ. ದೂರದಿಂದ ಓಡಿ ಬಂದ ಮಗ ವಿಚಾರಿಸುತ್ತಾನೆ 'ಅಮ್ಮ ಇದೇನಿದು..... 🙄 ಬರೆ ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಧಾರಗಳು ಇಳಿಬಿದ್ದಿವೆ....?? ಗದ್ದಲವೋ ಗದ್ದಲ, ಕೆಟ್ಟ ಅಸಹ್ಯವಾಗಿದೆ... ನಂಗೇನೂ ತಿಳಿವಲ್ತು ನೋಡು..... ' ಆಗ ಆ ತಾಯಿ ಎದುರಿಗಿದ್ದ ಮಗನನ್ನ ಕರೆದು ತನ್ನ ತೊಡೆಯಮೇಲೆ ಕುಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ *ಇಗೋ ಈಚೆ ನೋಡು.....* ಎಂದು ತೋರಿಸಿದಾಗ, ಆ ಕೂಸಿಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯ.. ವೈವಿಧ್ಯಮಯ ಆರ್ಟ... ಒಳ್ಳೊಳ್ಳೆ ಬಣ್ಣಬಣ್ಣದ ಪಕ್ಷಿಗಳು.... ಆ ಒಂದು ಸುಂದರ ಪ್ಲಾನ್ ... ಅಲ್ಲಿಯ ಶಿಸ್ತು... ಅದನ್ನು ನೋಡಿ ಬೆಪ್ಪಾದ... ಆಶ್ಚರ್ಯಪಟ್ಟ.... ಹಿಗ್ಗಿದ ಸಂತ...

 * ಆತ್ಮೀಯತೆ ಇರುವಲ್ಲಿಯ ಬಲ, ಕಳೆದುಕೊಂಡಾಗ ಇರುವದಿಲ್ಲ * ಆತ್ಮೀಯತೆ ಇರುವಲ್ಲಿ ಹೇಗೆಯೆ ಇದ್ದರೂ ಎಲ್ಲವೂ ಸರಿಯಾಗಿಯೇ ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಉತ್ಕೃಷ್ಟವಾಗಿಯೇ ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಆತ್ಮೀಯತೆ ಮಾಯವಾಯಿತೋ ಎಷ್ಟೇ ಉತ್ಕೃಷ್ಟವಾಗಿದ್ದರೂ ಅದು ಅಸಡ್ಢೆಯಾಗೆ ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಆತ್ಮೀಯರ ಪರಸ್ಪರ ಕ್ಷುದ್ರಮಾತುಗಳೂ ಉತ್ತಮ ವಿಚಾರಗಳಾಗಿ ಗೋಚರಿಸಬಹುದು, ಅನಾತ್ಮೀಯರ ಅತ್ಯುತ್ಕೃಷ್ಟ ವಿಚಾರಗಳೂ ಅತೀಕ್ಷುದ್ರವಾಗಿ ಕಣಬಹುದು. ಇದುವೇ ಆತ್ಮೀಯತೆಯ ಬಲ ಸಾಮರ್ಥ್ಯಗಳು.  ಆತ್ಮೀಯತೆ ಇರುವಲ್ಲಿ ಭರವಸೆ ವಿಶ್ವಾಸಗಳು  ಇರುತ್ತವೆ. ಆತ್ಮೀಯತೆ ಕಡಿಮೆ ಆಯಿತೋ ಭರವಸೆ ವಿಶ್ವಾಸಗಳು ಹೋಗಿಬಿಡುತ್ತವೆ. ಭರವಸೆ ವಿಶ್ವಾಸಗಳೇ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಒಯ್ಯಬಹುದಾದ, ಗೆಲ್ಲಿಸಬಹುದಾದ ಒಂದುತ್ತಮ ಸಾಮಗ್ರಗಳು. ದೇವರು ಇಂದಿಗೂ ನಮಗೆ ಕಂಡಿಲ್ಲ, ಮಾತಾಡಿಲ್ಲ, ಮೀಟಿಂಗ್ ಮಾಡಿಯೇ ಇಲ್ಲ  ಆದರೂ ದೇವರಲ್ಲಿ ಒಂದು ಆತ್ಮೀಯತೆ ಅದರ ಮುಖಾಂತರ ಉಂಟಾದ ವಿಶ್ವಾಸ ಹಾಗೂ ಭರವಸೆ ಇವುಗಳಿಂದಲೇ ನಮ್ಮ ನೂರಾರು ತರಹದ ಸಾವಿರಾರು ಕಷ್ಟಗಳನ್ನೂ ಗೆದ್ದು ಸುಖವಾಗಿ ಇದ್ದೆವೆ. ಅದೇರೀತಿ ಅನೇಕ ಮಿತ್ರರು, ಗುರುಗಳು, ಸಂಬಂಧಿಗಳು ಇತ್ಯಾದಿಗಳಲ್ಲಿ ಇರುವ ಆತ್ಮೀಯತೆ ಹಾಗೂ ವಿಶ್ವಾಸ ಭರವಸೆ ಇವುಗಳಿಂದಲೇ ಇಂದಿನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಮೇಲುಗೈಯನ್ನು ಪಡೆದಿದ್ದೇವೆ.  ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಕಥೆ..... ರಾಜಸ್ಥಾನದ ಮರಳುಗಾಡಿನಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಕುರುಡ ಭಿಕ್ಷುಕ ಸಂಚಾರ ಮಾಡುತ್ತಿರುತ್ತಾನೆ. ದೈವಾನುಗ್ರಹ ಅವನಿಗೆ ಕಣ್ಣಿದ್ದ...

    * ಸದ್ಗುಣಗಳಿಗೆ ಬೆಲೆ ಇಲ್ಲ, ಹಣಕ್ಕಾಗಿ ಧಾವತಿ ಹೆಚ್ಚಿದೆ.* ಗುಣವಂತಿಕೆ ಬೆಲೆ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ. ಗುಣವಂತ‌ ಸನ್ಮಾರ್ಗ ಬಯಸುವ. ಸನ್ಮಾರ್ಗ ಇಂದಿನ ಜಗತ್ತಿಗೆ ಬೇಡವಾಗಿದೆ. ಸನ್ಮಾರ್ಗವೇ ಬೇಡವಾದಾಗ ಸನ್ಮಸರ್ಗವನ್ನೇ ಬಯಸುವ ಗುಣವಂತನೂ ಜಗತ್ತಿಗೆ ಬೇಡವಾಗಿದ್ದಾನೆ.  ಸಂಧ್ಯಾವಂದನ ಪೂಜೆ ಜಪ ಮಾಡುವವನಿಗೆ ದೊರೆಯದ ಪ್ರಾಶಸ್ತ್ಯ ಹಣವಂತನಿಗೆ ಇದೆ. ಹಣವಂತನಿಗೆ ಇರುವ ಮಾನ ಸೌಕರ್ಯ ಗುಣವಂತನಿಗೆ ಇಲ್ಲವಾಗಿದೆ. ಗುಣವಂತ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೂ ಮಾನ್ಯನಲ್ಲ, ಸಮಾಜದಲ್ಲಿಯೂ ಅಲ್ಲ. ಹಣವಂತ ಜಗದೆಡೆಯಲ್ಲ ಮಾನ್ಯವಂತ.  ಹಣವಂತ‌ ನೂರು ತಪ್ಪು ಎಸಗಿದರೂ ನಡೆಯುತ್ತದೆ. ಗುಣವಂತನ ಒಂದು ತಪ್ಪೂ ದುಬಾರಿಯಾಗುತ್ತದೆ.  ಎಲ್ಲ ಸಂಬಂಧಗಳೂ ಹಣದವನ್ನೇ ಅವಲಂಬಿಸಿವೆ. ಈ ನಿಯಮಕ್ಕೇ ದೇವರನ್ನೂ ಎಳೆ ತಂದಾಗಿದೆ. ತಿಮ್ಮಪ್ಪನ ಹಣವಂತನಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಷ್ಟು ಸುಲಭ ನಿಸ್ಪೃಹನಿಗೆ ಸಿಗುವದಿಲ್ಲ.  ಏನು ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದರೂ ಅದರ ಹಿಂದೆ ಹಣದ, ಕೀರ್ತಿಯ ಆಕಾಂಕ್ಷೆ ತುಂಬಿದೆ.ನಿಃಸ್ಪೃಹತೆ ಎನ್ನುವದು ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲ. ಒಂದು ಸಣ್ಣ ನಗು smile ಗೂ ಹಣದ ತಾಳಮೇಳ ಇದೆ.  ಹಣ ಮನೆ ಕೀರ್ತಿ ತನ್ನ ವರ್ಚಸ್ಸುಗಳನ್ನು  ಬಳಿಸಿ ಜನರ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಪಡೆಯಬೇಕು. ಆದರೆ ಇದಕ್ಕೆ ವಿಪರೀತವಾಗಿ ಇಂದಿನ ಮಾನವ ಬಳಗದವರನ್ನು,  ನೆರೆಹೊರೆಯ ಜನರನ್ನು ಬಳಿಸಿ ಹಣ, ಕೀರ್ತಿ,ಸಂಪತ್ತು ಪ್ರತಿಷ್ಠೆಗಳನ್ನು ಸಂಪಾದಿಸುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ತಂದೆ ತಾಯಿ ಮಕ್ಕಳು,...

 *ಭಾಗೀರಥಿ ಜಯಂತಿ * ಭಗೀರಥನ ಘೋರ ತಪಸ್ಸಿಗೆ ಒಲಿದು ಬಂದ ಕಾರಣ ಗಂಗೆಗೆ ಭಾಗೀರಥಿ ಎಂದು. ಆ ಭಾಗೀರಥಿ ಭುವಿಗಿಳಿದು ಬಂದ ದಿನ. *ಗಂಗೆಯ ಅವತರಣದ ಹಿನ್ನಲೆ* ಸಗರನ ಮಕ್ಕಳ ಉದ್ಧಾರಕ್ಕಾಗಿ ಗಂಗೆಗೆ ಭೂಮಿಗೆ ಬರಬೇಕಿತ್ತು. ಸಗರ ೧೦ ಸಹಸ್ರ ವರ್ಷ ತಪಸ್ಸು ಮಾಡಿದ. ನಂತರ ಸಗರನ ಮೊಮ್ಮಗ ಅಂಶುಮಾನ್ ಹತ್ತು ಸಹಸ್ರವರ್ಷ, ನಂತರ ಅವನ ಮಗ ದಿಲೀಪ ಹತ್ತು ಸಹಸ್ರವರ್ಷ ನಂತರ ಭಗೀರಥ ಹತ್ತು ಸಹಸ್ರವರ್ಷ ಈ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ನಾಲ್ವತ್ತೈದು ಸಾವಿರ ವರ್ಷಗಳ ಸುದೀರ್ಘ ತಪಸ್ಸಿನ ಫಲವಾಗಿ ಭುವಿಗಿಳದ ಮಹಾತಾಯಿ ಭಾಗೀರಥಿ.  ಎಲ್ಲ ತರಹದ ಪಾಪಗಳನ್ನು ಪರಿಹರಿಸುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವಿರುವದು ಕೇವಲ  ತಪಸ್ಸು ಹಾಗು ಪುಣ್ಯಗಳಿಗೆ. ತಪಸ್ಸಿನಿಮದಲೇ ಬಂದ ಸ್ವಯಂ ಪುಣ್ಯ ಸ್ವರೂಪಿಯಾದ ಕಾರಣದಿಂದಲೇ ಏನೋ ಎಂಬಂತೆ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ರಾಶಿ ರಾಶಿ ಪಾಪಗಳನ್ನು ಸುಟ್ಟು ಬೂದಿಮಾಡಿಬಿಡವವಳೂ ಕೂಡ. ತ್ರಿವಿಕ್ರಮರೂಪಿ ನಾರಾಣನ ಪಾದವಿಕ್ಷೇಪದಿಂದ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡ ಕಟಾಹ ಸೀಳಿ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಹೊರ ಇರುವ ಗಂಗೆ ಒಳಗೆ ಬಂದಳು. ಆ ಜಲದಿಂದಲೇ ಬ್ರಹ್ಮದೇವರು ಅದೇ ಪಾದಕ್ಕೆ ನೆ ಅಭಿಷೇಕ ಮಾಡಿದರು. ಆ ಜಲವೇ ಪಾರ್ವತಿಯ ತಂಗಿಯಾಗಿ ಹುಟ್ಟಿ ಶಿವನ ಜಡೆ ಸೇರಿದಳು. ಮುಂದೆ ವಿಯದ್ಗಂಗೆ ಯಾಗಿ ದೇವಲೋಕದಲ್ಲಿ ಹರಿದಳು. ಇತಹ  ಗಂಗೆಯನ್ನೇ ಭುವಿಗೆ ತಂದ ಭಗೀರಥ. ಇದುವೇ ಗಂಗೆಯ ಮಹಾಮಹಿಮೆ... "ಗಂಗಾ ಗಂಗೇತಿ ಯೋ ಬ್ರೂಯಾತ್ ಯೋಜನಾನಾಂ ಶತೈರಪಿ. ಮುಚ್ಯತೆ ಸರ್ವಪಾಪೇಭ್ಯೋ ವಿಷ್ಣುಲೋಕಂ ಸ ಗಚ್ಛತಿ" ಗಂಗ...